Ben ik weer.

Hallo luitjes.

Hele tijd geleden dat ik wat heb gepost. Soms vergeet ik dat er nog altijd mensen wel willen lezen wat ik doe dus vandaar weer een update.

Voor diegene die het nog niet hebben meegekregen: mijn visum is helaas niet verlengd. Alhoewel, het is wel verlengd, met 12 dagen. Ja! Wat een mazzel. Dus in plaats van dit mooie land 16 Januari te verlaten moet ik 1 December al weg. Ik baal, Kim en Sander balen en Home Affairs is weer blij dat ze geld hebben verdiend aan een 'sukkel' die een verlenging van zijn/haar visum had aangevraagd "ze blijven er in trappen!" zullen ze daar wel gniffelend tegen elkaar zeggen. Maar wat gedaan is, is gedaan en het enige wat ik nu kan doen is genieten en het beste maken van de laatste paar weken die nog gaan komen.

Ondertussen zijn mijn ouders ook hier al geweest. De mensen die mij op facebook hebben zullen vast ook wel de foto's hebben gezien van onze trip naar het Kruger Park. Voor de mensen zonder facebook zal ik na deze entry een aantal foto's toevoegen zodat jullie ook mee kunnen genieten. We hebben het met z'n drietjes in ieder geval verschrikkelijk gezellig gehad en toch netjes 4 van The Big Five gezien. Luipaard mist nog steeds maar de kans om er eentje te spotten is klein. Ach. Ook de kleine dieren, insecten en reptielen zijn de moeite waard om te spotten. Daarnaast zijn we ook naar Moholoholo gegaan, een 'rehabilitation centre' voor dieren die niet meer terug kunnen naar de wilde natuur vanwege verwondingen die helaas vaak zijn veroorzaakt door mensen. Prachtig maar ook gelijk heel triest om de dieren daar te zien.

Al met al waren het 7 geweldig gezellige dagen met mijn ouders. Bijna elke dag de 12km onverharde weg op en neer was al een avontuur en hilarische situatie op zich. Mam heeft staan kwijlen bij de Slagerij hier en mijn vader heeft genoten van het sjeulen met tassen. Just kidding, ook mijn vader heeft momenten heerlijk niks kunnen doen met een heerlijk koud biertje in zijn hand. Ook de gasten hebben mogen meegenieten want op de laatste dag heeft mam nog een heerlijke Indonesische Rijsttafel geproduceerd. Daarnaast geniet men nog steeds hier van de verse sambal die wij ook samen hadden gemaakt.

Inmiddels is het al 8 November en mijn vertrek komt steeds dichterbij. 1 December is de dag die rood omcirkeld staat in mijn agenda en 2 December ben ik dan officieel weer in Nederland. Een gedachte waar ik op dit moment niet blij van word.

Bij deze ga ik daarom ook mijn verhaal stoppen en genieten van mijn vrije dag.

Bushveld groeten,
Dominique

Ps.
Vandaag een groep Olifanten op bezoek gehad in onze tuin. Ook daar zal een ik een aantal foto's van uploaden.